A.L. Snijders, Klein Dochteren, 16 november 2010

Hij schreef dit ZKV over de opnames
Dinsdagmorgen komt Klaas Koppe uit Amsterdam gereden om een tien-minuten-filmpje te maken. Als de zon onder is, gaat hij weer weg. In de tussentijd wandelen we over de velden en door het bos. De mist is ragdun en de zon schijnt de hele dag op novembersterkte. Tussen drie en vier wordt de mist dikker en slordiger, er vormen zich slierten, de in de Achterhoek bekende witte wieven. De zon wordt vuurrood (dubbel u, dubbel r, dubbel o), en neemt zeer kitscherig afscheid. Klaas filmt het zonder gêne. Donderdag staat het op internet, ik kijk tien minuten. Na een uur kijk ik nog een keer tien minuten, ik zie nieuwe dingen. Ik zie dat het kleine kipje achter me aanloopt. Het kipje is voor de zoveelste keer alleen. Een week geleden zijn de vier barnevelders (goede leggers, 3 eieren per dag) in hun nachthok door de bunzing vermoord en weggesleept. Het kipje slaapt 's nachts in een boom en ontspringt al jaren de dans. Het is eenzaam, het loopt achter me aan, ik zie het op de film.